Nasza południowoamerykańska przygoda nieubłaganie zbliża się do końca. W 84. dniu podroży dotarliśmy do brazylijskiego Sao Luis. Miasto leży na wybrzeżu Atlantyku, dwa stopnie szerokości geograficznej na południe od równika, wróciliśmy więc po kilkutygodniowej przerwie na półkulę południową.

Wcześniej podczas wyjazdu odwiedziliśmy Chile, Boliwię, Peru, Kolumbię, Brazylię (Amazonia), Gujanę, Surinam i Gujanę Francuską. Jeśli poprawnie policzyliśmy, to przez osiemdziesiąt trzy dni spaliśmy w pięćdziesięciu różnych hostelach, hotelikach, polach namiotowych, czy też na dziko w górach. Do tego należałoby dodać pięć nocy spędzonych w samolocie, autobusach i na statku. Wygląda na to, że w jednym miejscu spędzaliśmy statystycznie mniej niż 36 godzin.

Między innymi z tego powodu postanowiliśmy, że końcówka naszego wyjazdu będzie zupełnie inna. To będą „prawdziwe wakacje”. Z punktu widzenia czytelników tego bloga, teraz będzie nudno. Plaża, słońce, caipirinhie – wybraliśmy północno-wschodnią Brazylię.

Zanim dotarliśmy do upragnionego Sao Luis, na krótko (wieczorny przylot i wyjazd o szóstej rano autobusem) zatrzymaliśmy się w Belem, tuż obok ujścia Amazonki. Belem nie cieszy się najlepszą reputacją, jeśli chodzi o bezpieczeństwo, ale z drugiej strony które południowoamerykańskie miasto uważane jest za bezpieczne? Nie byliśmy więc specjalnie zlęknieni.

Jednak to w Belem byliśmy po raz pierwszy w życiu świadkami strzelaniny, i to w samej hali dworca autobusowego, około 22:00. Dwóch mężczyzn goniło się z bronią. Coś, co brzmiało jak fajerwerki albo kapiszony, okazało się wystrzałami z pistoletu. Spowodowało to lekki popłoch w tłumie podróżnych, lecz strzelanina nie zrobiła najmniejszego wrażenia na naszym kasjerze, który przerwał sprzedaż biletów tylko na minutę; i to chyba tylko i wyłącznie dlatego, że chciał obejrzeć dalszy bieg wydarzeń.

Charakterystyczny już dla nas huk wystrzałów usłyszeliśmy też dwa dni później w biały dzień, w głównym pasażu handlowym Sao Luis. Hałas pochodził z jednej z bocznych uliczek. Ludzie zastygli na kilka sekund, sprzedawcy z ciekawością wyjrzeli ze sklepów. Wszyscy patrzyli w kierunku uliczki, ale nikt nie kwapił się podejść. Kilkanaście sekund później życie toczyło się, jak gdyby nigdy nic.

Sao Luis to jedno z najstarszych miast w Brazylii, lecz słynie nie tylko z pięknie zachowanej starówki (na liście UNESCO), lecz również z czerwcowego festiwalu Bumba Meu Boi. Na nasze szczęście, w sierpniowy weekend kiedy dotarliśmy do Sao Luis, miasto zorganizowało na rynku Tydzień Kultury Stanu Maranhao połączony z Festiwalem Równości LGBT. Na starówce zebrał się kolorowy tłum wszystkich kolorów skóry, rodziny z dziećmi, pary hetero- i homoseksualne, emeryci, młodzież, sprzedawcy drinków. Wszyscy obserwowali niekończący się wir tancerzy i tancerek Bumba Meu Boi, bębniącą procesję w rytm brazylijsko-afrykańskiej muzyki. Niestety nie mieliśmy przy sobie aparatu, więc ilustrujemy tancerzy Bumba Meu Boi zdjęciem zapożyczonym z internetu. Osobom zainteresowanym festiwalem polecamy pierwszy odcinek serii Michaela Palina „Brazil”, w którym filmowcom BBC udało się oddać duch Sao Luis podczas czerwcowych nocy.

Tancerze Bumba Meu Boi
Tancerze Bumba Meu Boi
Polskie akcenty w Sao Luis
Polskie akcenty w Sao Luis
Stare miasto
Stare miasto
Na starym mieście
Na starym mieście
Sao Luis słynie z kamienic pokrytych kafelkami
Sao Luis słynie z kamienic pokrytych kafelkami
Dokąd prowadzą te drzwi?
Dokąd prowadzą te drzwi?
Paraliżujący upał popołudnia
Paraliżujący upał popołudnia
Zmrożone piwo sprzedaje się w styropianowych ochraniaczach; w sobotnie popołudnie ruch w interesie jednak niewielki
Zmrożone piwo sprzedaje się w styropianowych ochraniaczach; w sobotnie popołudnie ruch w interesie jednak niewielki

Korzystając z Sao Luis jako bazy, odwiedziliśmy położoną po drugiej stronie zatoki Alcantarę. Dzisiaj dość senne miasteczko, kiedyś ważny ośrodek handlu niewolnikami. Ocenia się, że przez tamtejszy port przewinęło się aż sto tysięcy niewolników przywiezionych przez Portugalczyków z Afryki (z ponad 4 milionów; Brazylia zniosła niewolnictwo w 1888 roku). Oglądając powoli popadające w ruinę centrum Alcantary trudno uwierzyć, że zaledwie kilka kilometrów dalej Brazylijska Agencja Kosmiczna ulokowała swój kosmodrom.

Spacerując po Alcantarze
Spacerując po Alcantarze
Alcantara
Alcantara

Po aż trzech nocach w Sao Luis, naszym kolejnym celem było niewielkie Barreihnas. Barreihnas to taka brazylijska Łeba, miasto położone tuż obok piaszczystych wydm w parku narodowym Lencois Maranhenses. Zatrzymaliśmy się tam aż na dwa dni. Zamiast słów istotę tego miejsca lepiej oddadzą zdjęcia.

Porównanie wielkości Lencois Maranhenses (1500 km² wydm) oraz sto razy mniejszego Słowińskiego Parku Narodowego (mniej niż 15 km² wydm)
Porównanie wielkości Lencois Maranhenses (1500 km² wydm) oraz sto razy mniejszego Słowińskiego Parku Narodowego (mniej niż 15 km² wydm)
Wielka Piaskownica
Wielka Piaskownica
W okolicach Laguna Bonita w Lencois Maranhenses
W okolicach Laguna Bonita w Lencois Maranhenses
Park najlepiej zwiedzać pod koniec czerwca, wtedy poziom wody w lagunach jest najwyższy
Park najlepiej zwiedzać pod koniec czerwca, wtedy poziom wody w lagunach jest najwyższy
Piasek po horyzont
Piasek po horyzont
Wędrując po wydmach
Wędrując po wydmach
Lencois Maranhenses
Lencois Maranhenses
Mimo setek turystów odwiedzających codziennie park, można mieć spory kawałek piasku tylko dla siebie
Mimo setek turystów odwiedzających codziennie park, można mieć spory kawałek piasku tylko dla siebie
Nirwana
Nirwana
Ostatnie promienie słońca nad Lencois Maranhenses
Ostatnie promienie słońca nad Lencois Maranhenses
Dzień drugi w parku, brzegi Rio Preguiças
Dzień drugi w parku, brzegi Rio Preguiças
Małpy w turystycznej wiosce Mandacaru
Małpy w turystycznej wiosce Mandacaru
Widok z latarni morskiej w Mandacaru
Widok z latarni morskiej w Mandacaru

Te słowa piszemy z wioski Jericocoara, częściej nazywanej pieszczotliwie „Dżeri”. Zatrzymaliśmy się tutaj, na, uwaga, rekordowe osiem nocy! Dżerikoakoarska plaza jest według New York Times`a jedną z najładniejszych plaż na świecie. Być może jest to trochę przesadzona opinia (dla nas numerem jeden są bałtyckie plaże), lecz na pewno jest to jedno z najlepszych miejsc do uprawiania kite- i windsurfingu, porywisty wiatr wieje tu bowiem dzień i noc.

Z pozdrowieniami „znad morza”,

Bogna i Radek

Jedna z najpiękniejszych plaż na świecie według NY Timesa
Jedna z najpiękniejszych plaż na świecie według NY Timesa
Łódki na tle Wydmy Zachodzącego Słońca (wieczorem tłoczą się tam setki turystów, obraliśmy sobie za punkt honoru, że tam nie pójdziemy)
Łódki na tle Wydmy Zachodzącego Słońca (wieczorem tłoczą się tam setki turystów, obraliśmy sobie za punkt honoru, że tam nie pójdziemy)
Mekka windsurferów
Mekka windsurferów
Caipirinhe na plaży na wyciągniecie ręki
Caipirinhe na plaży na wyciągniecie ręki
Ferie w Jeri
Ferie w Jeri
Na plaży zawsze warto mieć ze sobą ananasa
Na plaży zawsze warto mieć ze sobą ananasa
Flaga Brazylii na najczęściej fotografowanej łódce w Jericoacoarze i okolicy
Flaga Brazylii na najczęściej fotografowanej łódce w Jericoacoarze i okolicy
Jeri
Jeri
Czy to zdjęcie potrzebuje podpisu?
Czy to zdjęcie potrzebuje podpisu?
Wakacje w Brazylii. Kropka.
Wakacje w Brazylii. Kropka.

3 komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.